چیزی شده ام مثلا در مایه های یک پر

که حتی خاطرم خالیست که کدامین پرواز بلند پر هایم را یکی یکی از جای خودش کند

پر ریزان وای چه سبکی خاصی، که حتی در تصورت نمی گنجد

از همان وقت بی تو، دارم حرکت آهسته یک پر را هی تکرارا می کنم

تنها رقصی که به خاطرم مانده فراموش کردن و بخشیدن است و در ارتفاع ماندن

و شاید برای همین است که نمی خواهم دیگر پایم را روی زمین بگذارم

و در گوشت بگویم هر چند که اینجا نه دیوار دارد نه موش نه گوش

پس بلند می گوییم وقتی خواستی خاطره های مرا یک به یک دور بریزی

حتما حواست باشد روی جعبه (بر چسب شکستنی است مراقب باشید) را بچسبانی.

                                              (این فقط یک پیشنهاد بود تو که اینجا را هرگز نمیخوانی)

                      البته مهم نیست هر جور که دوست میداری