من تنها زنت نیستم گاهی با ظرافت می شوم یک اتو برای اتو کشیدنهای لباسهای تو که تمامی ندارد مهره آخر گردنم سخت از درد می سوزد ولی لبخند احمقانه را فراموش نمی کنم چون یاد حرف مادر جان می افتم که همیشه می گفت (مادر با روی خوش کارای خونه ات را انجام بده نکنه غر بزنی ) حالا مادر جان کجاست که دست پرورده اش را ببیند که چه خوب گوش به فرمان سایه سر است ؟؟؟خطوط صورتم چه شد کجا جا ماند ؟؟؟ تو دیگر صورتم را نمی بینی صورتم نیست صورتم لا به لای ردیف لباسهای تمیز و اتو شده تو توی کمد آویزان مانده است.
(عکس از شاد آفرین قدیریان)