جنسیت گمشده
نفرینت نمیکنم که بمانی نفرینت نمی کنم که بمیری نفرینت می کنم که زن باشی و بفهمیجنسیت گمشده
نفرینت نمیکنم که بمانی نفرینت نمی کنم که بمیری نفرینت می کنم که زن باشی و بفهمیدرباره من
نفرینتان نمی کنم که بمیرید نفرینتان نمی کنم که برای ابد زنده بمانید نفرینتان میکنم که زن باشید و بفهمید........
ادامه...
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- آذر 1386 1
- مرداد 1386 2
- تیر 1386 5
- خرداد 1386 2
- اردیبهشت 1386 9
- فروردین 1386 2
- بهمن 1385 3
- دی 1385 3
- آذر 1385 1
- آبان 1385 3
- مهر 1385 3
- شهریور 1385 1
- مرداد 1385 5
- تیر 1385 1
- خرداد 1385 4
- اردیبهشت 1385 2
- فروردین 1385 1
- اسفند 1384 6
- بهمن 1384 5
- دی 1384 11
- آذر 1384 5
- آبان 1384 4
- مهر 1384 6
- شهریور 1384 1
- مرداد 1384 2
- تیر 1384 2
- خرداد 1384 3
- اردیبهشت 1384 1
- فروردین 1384 2
- بهمن 1383 4
- آذر 1383 2
- آبان 1383 14
- مهر 1383 3
- شهریور 1383 2
- مرداد 1383 2
- تیر 1383 3
- خرداد 1383 1
- اردیبهشت 1383 3
- فروردین 1383 1
- اسفند 1382 2
- بهمن 1382 3
- دی 1382 3
- آذر 1382 4
- آبان 1382 14
- مهر 1382 10
- شهریور 1382 13
- مرداد 1382 22
- تیر 1382 28
- خرداد 1382 11
آمار : 498413 بازدید
Powered by Blogsky
ماه و پلنگ
خیال خام پلنگ من به سوی ماه پریدن بود
و ماه راز بلندایش به روی خاک کشیدن بود
پلنگ من دل غمگینم، پرید و پنچه به خالی زد
که عشق ماه بلند من،ورای دست رسیدن بود
چه سرنوشت غمگینیست
که کرم کوچک ابریشم
مدام قفس می بافد
ولی ،ولی به فکر پریدن بود!!!
کسی که جنسیتش را گم کرده بود
جمعه 28 بهمن‌ماه سال 1384 ساعت 09:48 ب.ظ
از شب ریشه سرچشمه گرفتم٬ و به گرداب افتاب ریختم.
بی پروا بودم : دریچه ام را به سنگ گشودم
سلام
خسته نباشی
زیبا بود و جذاب و به خاطر ماندنی
منتظر اپهای بعدیت هستم
شادباشی
آفریدن مردمی را بهر گور اندر عذاب
گر خدایی هست از انصاف خدایی دور بود...
ببین عزیز اون کرمم یه روز پروانه میشه و از پیله بیرون میاد و پرواز میکنه ٬مگه نه؟؟؟
...و آیا تو همه اینها را
به جنون عشقی خواهی بخشید؟
یا از زندگیم
نفرینی ابدی خواهی ساخت؟؟؟؟
سلام...
سلام
خوبی؟ اول یه گلایه !چرا نگفتی این موزیک بلاگت از کیه؟
دوم یه تبریک به خاطر این پست زیبا
شعر به صورت زیر تصحیح می گردد:
چه سرنوشت غم انگیزی که کرم کوچک ابریشم
تمام عمر قفس می بافت و لی به فکر پریدن بود
من و تو آن دو خطیم آری موازیان به ناچاری
که هر دو باورمان ز آغاز به یکدگر نرسیدن بود.