جنسیت گمشده

نفرینت نمیکنم که بمانی نفرینت نمی کنم که بمیری نفرینت می کنم که زن باشی و بفهمی

جنسیت گمشده

نفرینت نمیکنم که بمانی نفرینت نمی کنم که بمیری نفرینت می کنم که زن باشی و بفهمی

برای مسافرین بی خواب این اتوبوس!



 باز هم شب شد . باز هم ساعت ۱۲ بار نواخت. و باز هم زندگی کوچک ما پشت این شیشه قطور فاصله ها شروع شد.هر کدام میان یک پنجره جا خوش می کنیم به انتظار آن دیگری و این دقیقه ها ی انتظار چه سرد و خاکستریند.تا باز او بیاید و تقه ای به شیشه پنجره ات بزند تا باز به یادت بیاورد که بیهوده به انتظار ننشسته ای .
ما چون دو دریچه رو به روی هم
آگاه ز هر بگو مگوی هم.
هر شب سلام و پرسش و خنده
هر شب قرار شب آینده.
برای هم می نویسیم تند و تند از خوشیها و خنده ها از غصه ها و گریه ها . از بی کسی ها و قصه این شیشه قطور که هر کداممان را پشت خود پنهان کرده است و همه کسمان شده است.گاهی عکسی با خنده ای که توی روز مرگی ها گم شده است برای هم می فرستیم و آن می شود منی که این سوی این شیشه نشسته است برای آن که هر گز  مرا ندیده است. گاهی این حضور آنچنان پر رنگ می شود که بی اختیار دستمان را دراز می کنیم تا گرمی دست هم را حس کنیم. تا اشکهای هم را پاک کنیم .گاهی برای دل هم قصه می بافیم . گاهی بی صدا سر هم داد می زنیم .گاهی از هم مکدر می شویم و گاهی هم توی خیالمان زندگی را ثبت می کنیم نه بهتر بگویم آرزو هایمان را ثبت می کنیم و  گاهی آنقدر به هم دل می بندیم که یک روز به خودمان می آییم و می بینیم که دلمان را جایی میان این شیشه و این سیمها جا گذاشته ایم و ای داد!
 و آن وقت است که دستمان می خورد به صورت سرد این شیشه بی حس و تازه یادمان می افتد که اینجا دنیای مجازیست و ما مسافرین آخر شب این اتوبوس هستیم که با هم شب را به صبح گره می زنیم . و باز قراری برای فردایی که هیچ نفهمیدیم کی آمد؟و رو که بر می گر دانیم می بینیم که صبح زده است و .......................و باز و باز قراری برای فردا ساعت ۱۲ شب همین جای همیشگی میان این پنجره ساکت!  و این قصه  هی تکرار می شود ! 
(تصویر از مازیار زند)

نظرات 13 + ارسال نظر
نوشته های یخ زده دوشنبه 12 بهمن‌ماه سال 1383 ساعت 01:42 ب.ظ http://neveshtehayeyakhzade.blogspot.com

چه نیروی شگفت انگیزی بین این شیشه ها وجود دارد که دنیاهای مجازی دیگری خلق میکند و طوفانها بپا می کند و از گرمای آفتاب مجازی٬ یخهای واقعی ذوب میشوند و آنگاه رنگین کمانی زیبا میان دو شیشه خلق میشود و سپس ناگهان ...

[ بدون نام ] دوشنبه 12 بهمن‌ماه سال 1383 ساعت 03:14 ب.ظ

نیلوفر جون ِ عزیزم اگه فقط یک شب و فقط در یک لحظه فقط یک کمی خودت رو تکون می دادی و همه ً سنگینی ها یی رو که بهت چسبیده از تو دامنت پرت می کردی رو زمین اونوقت نه از پشت ِ شیشه اتوبوس به بیرون ...بلکه از بالای اتوبوس به توش نگاه می کردی و بعد می دیدی که چقدر همه ً چیزایی که براشون غصه می خوردی ...خنده دارن...قربونت برم تا دیر تر نشده به فکر یه تکون باش|!

نیلوفر دوشنبه 12 بهمن‌ماه سال 1383 ساعت 04:15 ب.ظ http://http://jensiyat-e-gomshodeh.blogsky.com/

دوست عزیز و محترم ای کاش لااقل اسمتون یا آدرستون رو می نوشتین تا من سوال کنم که چه چیزی رو باید از خودم جدا کنم و اصولا چی بهم چسبیده؟؟؟؟

[ بدون نام ] دوشنبه 12 بهمن‌ماه سال 1383 ساعت 04:46 ب.ظ http://kathy_kafka.persianblog.com

نیلوفرم ببخشید من وقتی نوشته رو فرستادم بعد فهمیدم که اسم و آدرس نخورده الان اومدم که بنویسم دیدم که برام پیغام گذاشتی...من کتی ام دیگه! و اون چیزی که اگه از خودت جدا کنی می بینی که هیچ وقت دیگه دچار تکرار نمی شی ۰۰گذشته۰۰ است...زندگی در گذشته رو بریز دور!و در حال هر کاری که دلت می گه بکن و می دونم که تو قدرتشو داری ...عشق من ...در حال زندگی کردن هیچوقت غم نداره!بوس بوس!

mojoodi 2 pa سه‌شنبه 13 بهمن‌ماه سال 1383 ساعت 05:51 ق.ظ http://balghoorjat.blogspot.com/

mitoonim avaz konimesh ,,na???????i

[ بدون نام ] سه‌شنبه 13 بهمن‌ماه سال 1383 ساعت 02:14 ب.ظ http://bedoneemzaa.blogsky.com

چه اتوبوسی که هیچ وقت نمی شه ازش پیاده شد . ایستگاه اخر کجاست ؟

[ بدون نام ] جمعه 16 بهمن‌ماه سال 1383 ساعت 11:50 ب.ظ

ری را یکشنبه 18 بهمن‌ماه سال 1383 ساعت 12:41 ب.ظ http://2daar2.persianblog.com

چیزهای زیادی وجود داره که توی این زندگی همینطور داره تکرار می شه ... هی همینطور ...

زائرغریب دوشنبه 19 بهمن‌ماه سال 1383 ساعت 09:00 ق.ظ

و نه ابدیت اتوبوس ماندنی است و نه شیشه ها دیوار .....آنقدر باید اشک ریخت و ریخت تا جسم خود شیشه شود و فقط اخگر دل در آن میان شعله ور....
ساقی ساغر شکن با آتش دود اخگر ناب وجودت را آلوده مکن سینه بیکران ....

حامد چهارشنبه 21 بهمن‌ماه سال 1383 ساعت 09:37 ق.ظ http://barfi-ke-nabarid.peshianblog.com

میدونی من دفعه اول که این نوشترو خوندم نگرفتم چی میگی فقط غمی که توش بود رو دیدم
اما امروز فرق داشت همه چیز یه رنگ دیگه ای داشت انگار تازه چشام باز شده بود تازه میدیدم حرفات چقدر درسته و منو تو چه حالی داریم من دیگه نمیخوام مسافر این اتوبوس باشم

[ بدون نام ] چهارشنبه 21 بهمن‌ماه سال 1383 ساعت 03:00 ب.ظ

شما خانم نیوندی هستید ؟

زن شرقی سه‌شنبه 13 اردیبهشت‌ماه سال 1384 ساعت 03:28 ب.ظ http://parasit2.persianblog.com

یک حقیقت تلخ!

maziar zand جمعه 15 دی‌ماه سال 1385 ساعت 12:42 ق.ظ http://www.mzand.com

سلام. شخصا ارتباط بین تصویر و نوشته را در نیافتم. ولی فضای جدیدی که شما تولید کردید برایم جالب است.
موفق باشید

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد